اختلال موکنی یا تریکوتیلومانیا، و روشهای درمان آن
در این مقاله قصد داریم در مورد بیماری یا وسواس موکنی یا تریکوتیلومانیا صحبت کنیم. و این بیماری که یک اختلال روانی محسوب میشود را، به شما معرفی کنیم. پس تا انتهای مقاله با ما همراه باشید تا با اختلال موکنی یا تریکوتیلومانیا، و روشهای درمان اختلال موکنی آشنا شوید.
شاید در طول زندگی شما هم دچار این اختلال شده باشید، اما از علائم و نشانههای اختلال موکنی آگاهی چندانی نداشتهاید.
تعریف کلی از اختلال موکنی یا تریکوتیلو مانیا:
وسواس موکنی یا تریکوتیلومانیا از کندن مکرر، موها از هر نقطه در بدن که باعث از بین رفتن موها و پریشانی و افسردگی فرد مبتلا، به این اختلال میشود.
اختلال موکنی یا تریکوتیلومانیا یک اختلال روانی است، که منجر به کندن مو از سر، مژه یا ابروها، و دیگر نقاط بدن است. بنابراین فرد با انجام این عمل احساس آرامش و لذت می کند. اما بعد از انجام این عمل اغلب به خاطره نتیجهای که موکنی برای شخص به عمل میآورد، دچار مشکلات و اختلال روانی میشود.
نکتهای که باید اینجا به آن اشاره شود این است که، کندن موی سر در این اختلال شایع تر است. اما ابروها، پلکها، ریش و موی تنه و زیر بغل به ندرت هدف شخص بیمار قرار میگیرد.
چه نشانههایی دلالت بر اختلال موکنی دارد؟
- اولین مورد: کندن مکرر، موی سر و دیگر نقاط بدن که موجب از دست دادن مقدار قابل توجهی از موها میشود.
- دومین مورد: فرد تلاش میکند که این اختلال را کنترل کند اما، تلاش او برای این عمل بیهوده است.
- سومین مورد: وسواس موکنی یا تریکوتیلومانیا باعث میشود که شخص از رفتن به اجتماع و اماکن عمومی اجتناب کند و باعث به خطر افتادن شرایط شغلی و اجتماعی شخص میشود.
نکاتی که بیشتر در مورد این افراد شایان ذکر است عبارتنداز:
- کسانی که دچار اختلال موکنی هستند، سعی بر این دارند که این اختلال را به نحوی پنهان کنند.
- این اختلال میتواند به طور معمول همراه با مواردی از جمله: استرس، اختلال های خلق و خو و اختلالهای شخصیتی باشد.
- گروهی از افراد به طور آگاهانه شروع به کندن موی خود میکنند،گروه دیگر به صورت اتوماتیک یا ناآگاهانه این عمل را انجام می دهند و بعد متوجه میشوند.
تفاوت آگاهانه یا ناآگاهانه بودن اختلال موکنی به میزان کندن موی بدن بستگی دارد که در روند، درمان اختلال موکنی تاثیر به سرایی دارد.
- طی تحقیقات انجام شده محققان اعلام کرداند که اختلال موکنی ارتباط زیادی با استرس و اضطراب دارد، به نحوی که افزایش اضطراب باعث میشود موکنی شخص افزایش پیدا کند.
اما اضطراب تنها، دلیل برای دچار شدن به اختلال موکنی نمیباشد ولی میتواند شروعی برای انجام این اختلال باشد.
آیا اختلال موکنی یا تریکوتیلومانیا در سنین خاصی رخ می دهد؟
پاسخ ما به این سوال منفی می باشد چرا که، وسواس موکنی یا تریکوتیلومانیا در همه سنین ممکن است اتفاق بیفتد. محققان اینگونه دریافت کرده اند که، شروع اختلال موکنی از سنین 9 تا 13 سالگی بیشتر رخ می دهد.
- اختلال موکنی در خانمها بیشتر از آقایان دیده میشود.
- بیشتر فرد زمانی که منفعل می باشد، مثلا هنگام (مطالعه کردن، تماشای تلویزیون و…) این عمل را انجام می دهد.
اختلال موکنی یا تریکوتیلومانیا میتواند ارثی باشد؟
طبق تحقیقات انجام شده وسواس موکنی میتواند عامل وراثتی هم دربرداشته باشد اما، همان طور که در مطالب بالا اشاره کردهایم استرس، اختلال خلق و خو میتواند از عوامل این اختلال باشد.
عوارض اختلال موکنی یا تریکوتیلومانبا
- عفونت های ایجاد شده از جاهایی که مو کندهشده است.
- کسانی که شروع به خوردن مو سر خود میکنند دچار مشکلات گوارشی میشوند.
درمان اختلال موکنی
درمان دارویی: معمولا پزشک برای درمان اختلال موکنی، از داروهای ضد افسردگی استفاده میکند. اما ممکن است با قطع کردن داروها دوباره این بیماری برگردد.
درمان روان درمانی یا شناختی: در این درمان پزشک معالج سعی میکند با برنامه ریزی برای شخص بیمار مثلا (ثبت فعالیت های شخص در روز و تعداد تکرار موکنی، زمان ، مکان و دلایل مو کنی را شخص بیمار یاداشت کرده و به پزشک معالج گزارش دهد).
روش های دیگر برای درمان اختلال موکنی:
- حمایت های اجتماعی که میتواند، یکی از اعضای خانواده یا دوستان باشد که باعث شود فرد مشکلات خود را با این افراد درمیان بگذارد.
- به جای سرزنش کردن یا قضاوت شخص دارای این نوع اختلال، سعی در تشویق کردن شخص داشته باشم.
- دور نگه داشتن اجسامی که به فرد، در روند این اختلال کمک میکند مانند: (قیچی، موچین و…)
- تنها نگذاشتن افراد یا کمتر تنها گذاشتن آنها.
- بیکار نماندن فرد و داشتن برنامه ریزی روزانه.
نکته پایانی:
اختلال موکنی یا تریکوتیلومانیا یک اختلال بسیار خطر ناک میباشد، که اگر از این اختلال جلوگیری نشود. باعث صدمههای جبران ناپذیر از جمله: رشد مو عوارض دیگر مانند مشکلات گوارشی و عفونی به همراه دارد. در صورت بروز یکی از این علائم حتما به روان شناس یا روان پزشک مراجعه کنید.
امیدوارم این مطالب برای شما عزیزان مفید بوده باشد.