اوتیسم چیست | علائم و روش های درمان اوتیسم

اوتیسم یا اختلال طیف اوتیسم (ASD)، به طیف گسترده‌ای از شرایط اشاره دارد که با چالش‌هایی با مهارت‌های اجتماعی، رفتارهای تکراری، گفتار و ارتباطات غیرکلامی مشخص می‌شود. ما می‌دانیم که یک نوع اوتیسم وجود ندارد بلکه بسیاری از زیرگروه‌ها وجود دارد که بیشتر تحت تأثیر ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی قرار دارند. از آنجا که اوتیسم نوعی اختلال طیفی است، هر فرد مبتلا به اوتیسم دارای مجموعه‌ای از نقاط قوت و چالش است. برخی از افراد مبتلا به ASD ممکن است در زندگی روزمره خود به حمایت قابل توجهی نیاز داشته باشند، در حالی که دیگران ممکن است به حمایت کمتری نیاز داشته باشند و در برخی موارد کاملاً مستقل زندگی کنند.

در این مطلب علائم و روش های درمان اوتیسم را بطور کامل برای شما شرح می دهیم، تا انتهای مطلب با ما همراه باشید.

اختلال اوتیسم چیست؟

اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک ناتوانی در رشد است که می‌تواند چالش‌های اجتماعی، ارتباطی و رفتاری قابل توجهی ایجاد کند. در مورد چگونگی ظاهر افراد مبتلا به ASD اغلب چیزی وجود ندارد که آن‌ها را از سایر افراد متمایز کند، اما افراد مبتلا به ASD ممکن است با روش‌هایی متفاوت از اکثر افراد ارتباط برقرار کنند، تعامل داشته باشند، رفتار کنند و یاد بگیرند. توانایی‌های یادگیری، تفکر و حل مسئله افراد مبتلا به ASD می‌تواند از استعدادهای درخشان تا چالش شدید باشد. برخی از افراد مبتلا به ASD در زندگی روزمره خود به کمک زیادی نیاز دارند.

عوامل مختلفی ممکن است در ایجاد اوتیسم تأثیر بگذارد و اغلب با حساسیت‌های حسی و مسائل پزشکی مانند اختلالات دستگاه گوارش (GI)، تشنج یا اختلالات خواب و همچنین چالش‌های سلامت روان مانند اضطراب  افسردگی و توجه همراه است.

علائم اوتیسم معمولاً در سن 2 یا 3 سالگی ظاهر می‌شوند. برخی از تاخیرهای مربوط به رشد می‌توانند حتی زودتر ظاهر شوند و اغلب اوقات از 18 ماهگی تشخیص داده می‌شود. تحقیقات نشان می‌دهد که مداخله زود هنگام منجر به نتایج مثبتی در ادامه زندگی برای افراد اوتیسم می‌شود.

علت اوتیسم چیست؟

علت دقیق ASD ناشناخته است. جدیدترین تحقیقات نشان می‌دهد که هیچ علتی وجود ندارد. برخی از عوامل مشکوک به خطر ابتلا به اوتیسم عبارتند از:

• جهش‌های ژنتیکی
• سندرم X شکننده و سایر اختلالات ژنتیکی
• وزن کم هنگام تولد
• عدم تعادل متابولیک
• قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین و سموم محیطی
• سابقه عفونت‌های ویروسی

روش‌های درمانی اوتیسم چیست؟

در حال حاضر هیچ درمان استانداردی برای اختلال طیف اوتیسم (ASD) وجود ندارد.

بسیاری از مبتلایان به ASD از درمان بهره‌مند می شوند. افراد در هر سنی و در هر سطح از توانایی، اغلب پس از مداخلات طراحی شده می‌توانند بهبود یابند.

اما روش‌های زیادی وجود دارد که به حداقل رساندن علائم و به حداکثر رساندن توانایی‌ها کمک می‌کند. افرادی که ASD دارند، در صورت دریافت روش‌های درمانی و مداخلات مناسب، بیشترین شانس را دارند که از تمام توانایی‌ها و مهارت‌های خود استفاده کنند.

موثرترین روش های درمانی و مداخلات اغلب برای هر فرد متفاوت است. با این حال، بیشتر افراد مبتلا به ASD به بهترین وجه به برنامه‌های بسیار ساختاری و تخصصی پاسخ می‌دهند. برخی از این درمان های موثر عبارتند از:

• تحلیل رفتار کاربردی (ABA)

در این نوع درمان از پاداش برای تقویت رفتارهای مثبت و آموزش مهارت های جدید استفاده می شود. والدین و سایر مراقبان آموزش دیده‌اند تا بتوانند لحظه به لحظه به کودک اوتیسم بازخورد دهند.

اهداف درمان براساس فرد است. اینها ممکن است شامل ارتباطات، مهارتهای اجتماعی، مراقبت شخصی و کار در مدرسه باشد. مطالعات نشان می دهد کودکانی که ABA زودرس و شدید دریافت می‌کنند می‌توانند دستاوردهای بزرگ و پایدار داشته باشند.

• کلاس مهارت‌های اجتماعی

این یک آموزش گروهی یا یک به یک در خانه، مدرسه یا اجتماع است. هدف این است که چگونگی تعامل اجتماعی کودک و ایجاد پیوند با دیگران را بهبود بخشد. این معمولاً به معنای یادگیری از طریق بازی در نقش یا تمرین است. کلاس‌ها اغلب توسط یک درمانگر برگزار می‌شود. مانند ABA، آموزش والدین برای کمک به کودک در بهبود مهارت‌های اجتماعی خود کلیدی است.

• اسب سواری درمانی

پزشکان نیز این را “هیپوتراپی” می‌نامند. در اینجا کودک با هدایت درمانگر بر اسب سوار می‌شود. سواری نوعی فیزیوتراپی است زیرا سوار نیاز به واکنش و سازگاری با حرکات حیوان دارد. تحقیقات نشان می‌دهد به کودکان 5 تا 16 سال کمک می‌کند مهارت‌های اجتماعی و گفتاری خود را بهبود بخشند. همچنین می‌تواند به تحریک پذیری و بیش فعالی آن‌ها کمک کند.

• سیستم ارتباطی تبادل تصویر (PECS)

این شکل از درمان به کودکان می‌آموزد که تصاویر را برای موارد یا فعالیت‌های خود معامله کنند. این سیستم برای کسانی طراحی شده است که صحبت نمی‌کنند، درک نمی‌کنند یا درک آن‌ها دشوار است. PECS ممکن است برای کودکانی که سعی در برقراری ارتباط ندارند یا به اشیا، فعالیت‌ها یا غذا علاقه ندارند، کارساز نباشد. مروری بر تحقیقات در مورد PECS نشان داد که کسانی که از آن استفاده می‌کنند، در ارتباطات پیشرفت‌هایی داشته‌اند اما در گفتار پیشرفت کمی داشته‌اند و یا هیچ گونه دستاوردی نداشته‌اند.

• کار درمانی

این فعالیت‌ها به کودکان اوتیسم کمک می‌کند تا در انجام کارهای روزمره بهتر عمل کنند، مانند یادگیری دکمه بستن پیراهن یا چنگال درست نگه داشتن آن‌ها. اما می‌تواند شامل هر چیزی باشد که مربوط به مدرسه، کار یا بازی باشد. تمرکز به نیازها و اهداف کودک بستگی دارد.

• گفتاردرمانی

این امر به کودکان در مکالمه و همچنین برقراری ارتباط و تعامل با دیگران کمک می‌کند. این می‌تواند شامل مهارت‌های غیرکلامی مانند برقراری ارتباط چشمی، نوبت گرفتن در مکالمه و استفاده و درک حرکات باشد. همچنین ممکن است به کودکان آموزش داده شود که خود را با استفاده از نمادهای تصویری یا زبان اشاره بیان کنند.

اگر در مورد درمان سوالی دارید، با متخصصین ما در کلینیک پیروزی در ارتباط باشید. شما عزیزان می‌توانید از طریق شماره تماس‌های درج شده با کارشناسان کلینیک پیروزی جهت مشاوره کودک ارتباط برقرار نمایید. متخصصین ما در تمامی روز‌های هفته آماده خدمات رسانی به شما عزیزان هستند.

سوالات متداول اوتیسم

• تفاوت بین اوتیسم و ​​ADHD چیست؟

اوتیسم و ​​ADHD گاهی با یکدیگر اشتباه گرفته می‌شوند. در كودكان مبتلا به ADHD به طور مداوم مشكلاتي مانند تمركز و حفظ ارتباط چشمي با ديگران وجود دارد. این علائم در برخی از افراد طیف نیز دیده می‌شود.

علیرغم برخی شباهت‌ها، ADHD به عنوان یک اختلال طیفی در نظر گرفته نمی‌شود. یک تفاوت عمده بین این دو مورد این است که افراد مبتلا به ADHD تمایل به فقدان مهارت‌های ارتباطی اجتماعی ندارند.

اگر فکر می کنید کودک شما علائم بیش فعالی دار ، درمورد آزمایش احتمالی ADHD با درمانگر وی صحبت کنید. برای اطمینان از اینکه کودک شما درمان صحیح را انجام می‌دهد، دریافت یک تشخیص واضح ضروری است. همچنین ممکن است یک فرد هم مبتلا به اوتیسم و ​​هم بیش فعال باشد.

• اوتیسم چگونه بر بزرگسالان تأثیر می‌گذارد؟

خانواده‌هایی که عزیزان مبتلا به ASD دارند ممکن است نگران باشند که زندگی اوتیسم برای یک بزرگسال چگونه است.

اقلیتی از بزرگسالان مبتلا به ASD ممکن است به طور مستقل به زندگی یا کار ادامه دهند. با این حال‌، بسیاری از بزرگسالان مبتلا به ASD به کمک و مداخله مداوم در طول زندگی خود نیاز دارند.

معرفی درمان‌ها و سایر روش‌های درمانی در اوایل زندگی می‌تواند به استقلال بیشتر و کیفیت بهتر زندگی منجر شود.

گاهی اوقات افرادی که در طیف هستند، تا دیرتر در زندگی تشخیص داده نمی‌شوند.

اگر مشکوک به اوتیسم بزرگسالان هستید از او کمک بگیرید. برای تشخیص خیلی دیر نیست.

• آیا آگاهی از اوتیسم مهم است؟

آوریل ماه جهانی اوتیسم است. آگاهی از اوتیسم نیز به همدلی و درک این نکته نیاز دارد که ASD برای همه متفاوت است. برخی از روش‌های درمانی می‌تواند برای برخی از افراد مفید باشد اما برای برخی دیگر نه. والدین و مراقبان نیز می‌توانند نظرات مختلفی در مورد بهترین روش حمایت از کودک اوتیسم داشته باشند. درک اوتیسم و ​​افرادی که در این طیف هستند با آگاهی آغاز می‌شود، اما به همین جا ختم نمی‌شود.

• اوتیسم چگونه بر کودکان تأثیر می‌گذارد؟

كودكان مبتلا به اوتیسم ممكن است به نقاط عطف رشد همانند همسالان خود نرسند یا از دست دادن مهارت‌های اجتماعی یا زبانی كه قبلاً رشد كرده بودند را نشان دهند. به عنوان مثال، یک کودک 2 ساله بدون اوتیسم ممکن است به بازی‌های ساده علاقه نشان دهد. کودک 4 ساله بدون اوتیسم ممکن است از انجام فعالیت با کودکان دیگر لذت ببرد. کودک مبتلا به اوتیسم ممکن است در تعامل با دیگران مشکل داشته باشد یا کلاً از آن متنفر باشد.

علائم و نشانه‌های اوتیسم

افراد مبتلا به ASD اغلب در مهارت‌های اجتماعی، عاطفی و ارتباطی مشکل دارند. آن‌ها ممکن است رفتارهای خاصی را تکرار کنند و ممکن است تمایلی به تغییر در فعالیت‌های روزمره خود نداشته باشند. بسیاری از افراد مبتلا به ASD نیز روش‌های مختلف یادگیری‌، توجه‌، یا واکنش به مسائل را دارند. علائم ASD در اوایل کودکی شروع می‌شود و به طور معمول در طول زندگی فرد ادامه دارد.

کودکان یا بزرگسالان مبتلا به ASD ممکن است:

• وقتی شخص دیگری به آن‌ها اشاره می‌کند، به آنها نگاه نکند
• در ارتباط با دیگران مشکل داشته باشند یا اصلاً علاقه‌ای به افراد دیگر نداشته باشند
• از تماس چشمی خودداری کنند و می‌خواهند تنها باشند
• در درک احساسات دیگران یا صحبت در مورد احساسات خود مشکل دارند
• ترجیح می‌دهند در آغوش نگیرند
• به افراد علاقه زیادی داشته باشند، اما نمی‌دانند چگونه با آنها صحبت کنند، بازی کنند یا با آن‌ها ارتباط برقرار کنند
• با استفاده از کلمات یا حرکات معمول در بیان نیازهای خود مشکل دارند
• اقدامات را بارها و بارها تکرار کنند
• هنگام تغییر روال، در انطباق مشکل دارند
• واکنش‌های غیرمعمولی نسبت به نحوه بو، مزه، نگاه، احساس یا صدا دارند
• مهارت‌هایی را که قبلاً داشته‌اند از دست بدهند (مثلاً دیگر از بیان کلماتی استفاده نکنند)

خط آخر

اوتیسم یک بیماری پیچیده و بدون درمان است. با این وجود، رویکردهای درمانی و دارویی متنوعی وجود دارد که می‌تواند به مدیریت علائم آن کمک کند. با روانشناسان کلینیک پیروزی جهت مشاوره خانواده در ارتباط باشید تا موثرترین برنامه درمانی را برای شما یا فرزندتان رقم بزنید.