تک فرزندی
بسیاری از کودکان فکر می کنند اگر شما برای آنها خواهر یا برادری بیاورید در حق آنها خیانت شده است.
روان‌شناسان قرن نوزده میلادی، اصلاً با تک فرزندی موافق نبودند و آن را نوعی ناهنجاری تلقی می‌کردند.
استنلی هال ادعا کرد که تک فرزندی مانند یک بیماری است.
مدتی بعد روان‌شناسان دیگر در این زمینه اظهار نظر کردند
و مشکلاتی متعددی را برای تک فرزندان عنوان کردند از جمله حساسیت بیش از حد و خود بزرگ‌بینی و موارد دیگر.
تک فرزندی
با وجود تمام این موارد، تک فرزندان یا به عبارتی بچه‌هایی که به تنهایی بزرگ شده بودند، بیش از یک قرن دوام آوردند
و بر خلاف این تحقیقات که نشان از ضعف و عدم توانایی آنها داشت، موفق شدند به دستاوردهای فراوانی برسند.
البته از آن زمان، خانواده‌های دارای یک فرزند، بسیار بیشتر شده‌اند.
این موضوع را نمی‌توان کاملاً به انتخاب والدین ربط داد چراکه مشکلات باروری، پدر و مادرهای مسن،
افزایش طلاق و مشکلات مالی و اقتصادی در دنیای امروز، می‌توانند از دلایل روی آوردن خانواده‌ها به تک فرزندی باشد.
همچنین طبق شواهد و داده‌ها، داشتن یک فرزند می‌تواند تاثیر مثبتی بر والدین و خود فرزند داشته باشد.
در گذشته از این موضوع با عنوان «سندرم تک فرزندی» یا «یکی تنها» یاد می‌شد اما امروزه شرایط فرق کرده است.
تونی فالبو که استاد روان‌شناسی دانشگاه تگزاس است،
از سال 1970 فعالیت‌های بسیار زیادی برای تغییر باورها درباره تک فرزندی انجام داد.
او بر اساس تحقیقاتی که به همراه دمسی پیلوت انجام داد،
نتیجه گرفت: «در بین تمام نتایج، تک فرزندان از بچه‌های اول خانواده، غیرقابل تشخیص بودند»
همچنین نسبت به بچه‌هایی که در خانواده‌های بزرگ پرورش یافتند، برتری‌هایی داشتند.
آیا تک فرزندان ضد اجتماعی هستند ؟
گفته می‌شود که تک فرزندان، ضد اجتماعی هستند و به طرز عجیب و غریبی رفتار می‌کنند.
در این رابطه هم تحقیقی در سال 2011 انجام شد،
به این نتیجه رسیدند که افراد تک فرزند، در دوران بزرگسالی در رابطه اجتماعی کمتری با بستگان داشته‌اند
(که البته می‌تواند به کمتر بودن تعداد بستگان مربوط شود).
اما هیچ تفاوتی با افراد دیگر، در رابطه اجتماعی با دیگران (مانند دوستان و همکاران) در آنها به چشم نخورد.
روانپزشکی به نام لیندا بلیر که کتاب Birth Order (ترتیب تولد) را نوشته،
می‌گوید که مزایای فراوانی در ساختار خانواده‌های تک فرزندی وجود دارد.
از این نظر که والدین قادر هستند تمام وقت و انرژی خود را روی یک فرزند متمرکز کنند.
همچنین آنها می‌توانند بیشتر به زندگی خود برسند و از دیدگاه فرزند، زندگی بهتری داشته باشند.
در گذشته تک فرزندی به خوبی الان نبود.
زیرا امروزه والدین سعی می‌کنند به فرزند خود ارزش دهند و او را غیرمعمولی پرورش ندهند.
مشکلات زندگی تک فرزندان
البته مشکلاتی هم در این ماجرا وجود دارد.
یکی از مشکلات اصلی، این است که والدین تمام تلاش خود را برای اینکه فرزندانشان با بچه‌های هم سن و سال وقت بگذرانند، به کار می‌گیرند
و در نتیجه حسی عجیب و غریب به سراغشان می‌آید.
بیشتر به این دلیل که مواجه شدن بچه‌ها با افراد دیگر، در شرایطی تحت نظارت بزرگ‌ترها – مثلاً در مدرسه – رخ می‌دهد.
بنابراین بچه‌ها از خیلی چیزهایی که می‌توانند از خواهر یا برادر خود یاد بگیرند، محروم می‌شوند.
بچه‌های دارای خواهر و برادر، در تعامل و شناختن افراد دیگر، سریع‌تر عمل می‌کنند.
این موضوع برای تک فرزندان هم اتفاق می‌افتد اما اصلاً با شرایط دیگر، یکسان نیست.
یک مشکل دیگر به گفته بلیر این است که زندگی تک فرزندان، با نظارت سخت والدین همراه است و معمولاً آرام و منظم پیش می‌رود.
والدین می‌توانند اجازه دهند که شرایط کمی از حالت همیشگی و معمولی خارج شود و کمی هرج و مرج در زندگی به وجود بیاید.
امیدواریم این مطلب در تشخیص مزایا و معایب تک فرزندی به شما کمک کرده باشد.
