عوارض خواب زیاد در بدن و مهم ترین علائم آن

بلاگ

عوارض خواب زیاد در بدن چیست و راه های بهبود آن کدام است؟

وقتی نوبت به خواب می رسد، آیا می توانید چیزهای خوبی داشته باشید؟ درست است که خواب خوب شبانه برای سلامتی ضروری است. اما پرخوابی با بسیاری از مشکلات پزشکی از جمله دیابت، بیماری قلبی و افزایش خطر مرگ مرتبط است. ب همین دلیل می خواهیم بیشتر درباره عوارض خواب زیاد در بدن صحبت کنیم تا نسبت به آن آگاهی بیشتری داشته باشید.

با این حال، محققان با دقت توجه دارند که دو عامل دیگر – افسردگی و وضعیت اجتماعی-اقتصادی پایین – به شدت با پرخوابی مرتبط هستند. این دو عامل ممکن است دلیل اثرات منفی مشاهده شده بر سلامتی باشند. به عنوان مثال، افراد با وضعیت اقتصادی-اجتماعی پایین‌تر ممکن است دسترسی کمتری به مراقبت‌های بهداشتی داشته باشند و در نتیجه بیماری‌های تشخیص داده نشده بیشتری مانند بیماری قلبی داشته باشند که به نوبه خود ممکن است باعث پرخوابی شود.

خواب مورد نیاز بدن

میزان خواب مورد نیاز شما در طول زندگی به میزان قابل توجهی متفاوت است. این بستگی به سن و سطح فعالیت و همچنین سلامت عمومی و عادات سبک زندگی شما دارد. به عنوان مثال، در طول دوره های استرس یا بیماری، ممکن است نیاز به خواب افزایش یابد. اما اگرچه نیازهای خواب در طول زمان و از فردی به فرد دیگر متفاوت است، متخصصان معمولا توصیه می کنند که بزرگسالان باید بین هفت تا نه ساعت در هر شب بخوابند. با بیشتر شدن زمان خواب از حد معمول خود، می توانید با روش هایی که در ادامه بیان می کنیم یا استفاده از مشاوره فردی مشکل خود را حل نمایید و به بهبود آن کمک کنید.

چرا مردم بیش از حد می خوابند

برای افرادی که از پرخوابی رنج می برند، پرخوابی در واقع یک اختلال پزشکی است. این عارضه باعث می شود افراد در طول روز از خواب آلودگی شدید رنج ببرند که معمولاً با چرت زدن برطرف نمی شود. همچنین باعث می شود که آنها برای مدت زمان غیرمعمولی در شب بخوابند. بسیاری از افراد مبتلا به پرخوابی علائم اضطراب، انرژی کم و مشکلات حافظه را در نتیجه نیاز تقریباً مداوم خود به خواب تجربه می کنند.

آپنه انسدادی خواب، اختلالی که باعث می شود افراد در طول خواب به طور لحظه ای نفس نکشند، همچنین می تواند منجر به افزایش نیاز به خواب شود.این به این دلیل است که چرخه طبیعی خواب را مختل می کند.البته همه کسانی که بیش از حد می‌خوابند دچار اختلال خواب نیستند. سایر علل احتمالی پرخوابی شامل استفاده از برخی مواد مانند الکل و برخی داروهای تجویزی است. سایر شرایط پزشکی، از جمله افسردگی، می تواند باعث بی خوابی افراد شود. و سپس افرادی هستند که به سادگی می خواهند زیاد بخوابند.

عوارض خواب زیاد در بدن و مشکلات پزشکی مرتبط با پرخوابی

دیابت. مطالعات نشان داده اند که خواب زیاد یا کم خوابیدن هر شب می تواند خطر ابتلا به دیابت را افزایش دهد.

چاقی. کم خوابی یا زیاد خوابیدن نیز می تواند باعث وزن بیش از حد شما شود. یک مطالعه اخیر نشان داد افرادی که هر شب 9 تا 10 ساعت می‌خوابیدند، 21 درصد بیشتر از افرادی که بین هفت تا هشت ساعت می‌خوابیدند، در یک دوره شش ساله چاق می‌شوند. این ارتباط بین خواب و چاقی حتی زمانی که مصرف غذا و ورزش در نظر گرفته می شد، ثابت باقی می ماند.

سردرد. برای برخی افراد مستعد سردرد، خواب طولانی‌تر از حد معمول در تعطیلات آخر هفته یا تعطیلات می‌تواند باعث سردرد شود. محققان بر این باورند که این به دلیل تأثیر پرخوابی بر برخی انتقال دهنده های عصبی در مغز از جمله سروتونین است. افرادی که در طول روز زیاد می خوابند و خواب شبانه خود را مختل می کنند ممکن است صبح ها نیز دچار سردرد شوند.

کمر درد. زمانی بود که پزشکان به افرادی که از کمردرد رنج می‌بردند می‌گفتند مستقیماً به رختخواب بروند. اما آن روزها مدتهاست که گذشته است. زمانی که کمردرد دارید، ممکن است حتی نیازی به کاهش برنامه ورزشی منظم خود نداشته باشید. با پزشک خود چک کنید. اکنون پزشکان به مزایای سلامتی حفظ سطح مشخصی از فعالیت پی برده اند. و توصیه می کنند در صورت امکان بیش از حد معمول نخوابید.

افسردگی. اگرچه بی خوابی بیشتر از پرخوابی با افسردگی مرتبط است، تقریباً 15 درصد از افراد مبتلا به افسردگی بیش از حد می خوابند. این ممکن است به نوبه خود افسردگی آنها را بدتر کند. به این دلیل که عادات خواب منظم برای روند بهبودی مهم هستند.

بیماری قلبی. در مطالعه سلامت پرستاران نزدیک به 72000 زن شرکت داشتند. تجزیه و تحلیل دقیق داده های آن مطالعه نشان داد که زنانی که 9 تا 11 ساعت در شب می خوابند، 38 درصد بیشتر از زنانی که 8 ساعت می خوابند، در معرض ابتلا به بیماری عروق کرونر قلب هستند. محققان هنوز دلیلی برای ارتباط بین پرخوابی و بیماری قلبی شناسایی نکرده اند.

مرگ. مطالعات متعدد نشان داده است که افرادی که 9 ساعت یا بیشتر در شب می خوابند، نسبت به افرادی که 7 تا 8 ساعت در شب می خوابند، به میزان قابل توجهی میزان مرگ و میر بیشتری دارند. دلیل خاصی برای این همبستگی مشخص نشده است. اما محققان دریافتند که افسردگی و وضعیت اقتصادی-اجتماعی پایین نیز با خواب طولانی‌تر مرتبط است. آنها حدس می زنند که این عوامل می تواند با افزایش مشاهده شده در مرگ و میر برای افرادی که بیش از حد می خوابند مرتبط باشد.

علائم خواب زیاد

خواب نقش مهمی در تقویت حافظه، بازیابی سیستم ایمنی و سایر فرآیندهای حیاتی دارد. در نتیجه، کمبود خواب با کیفیت ممکن است منجر به مجموعه‌ای از علائم شود که ممکن است بلافاصله به خواب متصل نشوید.

حتی اگر آگاهانه احساس خواب آلودگی نکنید، ممکن است در صورت داشتن هر یک از موارد زیر از خواب آلودگی مفرط رنج ببرید.

• مشکل در هوشیاری
• احساس تحریک
• مشکلات حافظه
• مشکل در تمرکز
• مشکل در حفظ مفاهیم جدید
• مشکل در تصمیم گیری
• زمان واکنش کندتر
• رفتارهای ریسک پذیر

چگونه زمان خواب خود را بهتر کنیم؟

به برنامه خواب پایبند باشید: بیش از هشت ساعت را برای خواب در نظر نگیرید. میزان خواب توصیه شده برای یک فرد بالغ سالم حداقل هفت ساعت است. اکثر افراد برای رسیدن به این هدف به بیش از هشت ساعت در رختخواب نیاز ندارند. هر روز در ساعت معینی به رختخواب بروید و بیدار شوید. سعی کنید تفاوت برنامه خواب خود را در شب ها و آخر هفته ها به بیش از یک ساعت محدود کنید. ثابت بودن چرخه خواب و بیداری بدن شما را تقویت می کند. اگر در عرض 20 دقیقه نخوابیدید، اتاق خواب خود را ترک کنید و کاری آرامش بخش انجام دهید. موسیقی آرام بخش بخوانید یا گوش دهید. وقتی خسته شدید به رختخواب برگردید. در صورت نیاز تکرار کنید.

به آنچه می خورید و می نوشید توجه کنید: گرسنه یا سیر به رختخواب نروید. به طور خاص، از خوردن وعده های غذایی سنگین یا حجیم در چند ساعت قبل از خواب اجتناب کنید. ناراحتی شما ممکن است شما را بیدار نگه دارد. نیکوتین، کافئین و الکل نیز شایسته احتیاط هستند. اثرات تحریک‌کننده نیکوتین و کافئین ساعت‌ها طول می‌کشد تا از بین برود و می‌تواند کیفیت خواب را خراب کند. و حتی اگر الکل ممکن است باعث خواب آلودگی شما شود، می تواند خواب را در اواخر شب مختل کند.

یک محیط آرام ایجاد کنید: اتاقی بسازید که برای خوابیدن ایده آل باشد. اغلب، این به معنای خنک، تاریک و آرام است. قرار گرفتن در معرض نور ممکن است خوابیدن را دشوارتر کند. از استفاده طولانی مدت از صفحه نمایش نور درست قبل از خواب خودداری کنید. استفاده از سایه‌های تاریک‌کننده اتاق، گوش‌گیرها، پنکه یا وسایل دیگر را برای ایجاد محیطی متناسب با نیاز خود در نظر بگیرید. انجام فعالیت‌های آرام‌بخش قبل از خواب، مانند حمام کردن یا استفاده از تکنیک‌های تمدد اعصاب، ممکن است باعث خواب بهتر شود.

چرت های روزانه را محدود کنید: چرت های طولانی در روز می تواند با خواب شبانه تداخل ایجاد کند. اگر می خواهید چرت بزنید، خود را به 30 دقیقه محدود کنید و از انجام این کار در اواخر روز خودداری کنید. با این حال، اگر شب‌ها کار می‌کنید، ممکن است لازم باشد روزها قبل از کار دیرتر بخوابید تا بدهی‌های خواب خود را جبران کنید.

فعالیت بدنی را در برنامه روزانه خود قرار دهید: فعالیت بدنی منظم می تواند باعث خواب بهتر شود. با این حال از فعال بودن خیلی نزدیک به زمان خواب خودداری کنید. گذراندن وقت در خارج از خانه هر روز نیز ممکن است مفید باشد.

نگرانی ها را مدیریت کنید: سعی کنید قبل از خواب نگرانی ها یا نگرانی های خود را برطرف کنید. آنچه را که در ذهن دارید یادداشت کنید و سپس آن را برای فردا کنار بگذارید. مدیریت استرس ممکن است کمک کند. با اصول اولیه مانند سازماندهی، تعیین اولویت ها و واگذاری وظایف شروع کنید. مدیتیشن همچنین می تواند اضطراب را کاهش دهد.

چه زمانی باید با پزشک خود درباره عوارض خواب زیاد در بدن صحبت کنید

اگر همیشه احساس خستگی می کنید، اگر خواب آلودگی بیش از حد در طول روز زندگی روزمره شما را تحت تاثیر قرار می دهد، یا اگر فکر می کنید ممکن است نشانه ای از یک اختلال زمینه ای باشد، باید به پزشک مراجعه کنید.

پزشک آزمایش‌هایی را انجام می‌دهد و درباره عادت‌های خواب شما سؤالاتی می‌پرسد تا دلیل خواب‌آلودگی شما را مشخص کند. آنها همچنین ممکن است از شریک رختخواب شما بپرسند که آیا در طول شب نفس می‌کشید، خروپف می‌کنید یا پاهای خود را حرکت می‌دهید. اگر مشکوک به اختلال خواب باشند، ممکن است شما را به یک متخصص خواب ارجاع دهند تا آزمایشات بیشتری را انجام دهند.

روش های درمان خواب آلودگی در طول روز به علت آن بستگی دارد. پزشک احتمالاً با توصیه نکات بهداشتی خواب شروع می کند و شما را تشویق می کند که بیشتر بخوابید. آنها ممکن است داروهایی را که مصرف می‌کنید تنظیم کنند، و همچنین با شما همکاری خواهند کرد تا یک برنامه درمانی برای اختلالات زمینه‌ای ایجاد کنند، که باید به خودی خود درمان شوند.